ปัญหาโลกแตกที่ลูกค้าไม่เคยบอก และแบรนด์หรือร้านค้าไม่เคยรู้ นั่นก็คือสรรพนามในการเรียกลูกค้านั่นเอง ถามว่าทำไมถึงเอาประเด็นนี้มาพูด เพราะว่าสรรพนามตรงนี้ก็เหมือนกับเซอร์วิสที่แบรนด์บริการลูกค้า

ซึ่งสิ่งนี้เองที่ทำให้ลูกค้าเอะใจตอนซื้อขายกันมานักต่อนักแล้ว เรามาดูกันดีกว่าค่ะว่ามีสรรพนามอะไรบ้าง และคำไหนที่ควรเป็นคำเรียกที่แท้จริง

พี่ พูดเบาๆ ก็เจ็บ

คำว่า “พี่” พูดเบาๆ ก็เจ็บ จากการสอบถามคนรอบข้างทั้งฝั่งลูกค้าและร้านค้าเอง มีความคิดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงมากค่ะ ร้านค้ารู้สึกว่าไม่รู้ว่าลูกค้าเป็นพี่หรือน้องเพราะเดาแค่หน้าคงไม่ถูก เลยเรียกพี่เพื่อเป็นการให้เกียรติ ขณะเดียวกันตัวลูกค้าเองที่ถูกเรียกว่าพี่ จากคุณลุงคุณป้าหรือคนที่อาวุโสกว่าจะยิ่งรู้สึกว่า เอ๊ะ! ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ เรียกคำอื่นไม่ได้หรอ อย่างตัวผู้เขียนเอง เคยโดนอากงผมขาวเรียกเราว่าพี่ ตอนนั้นขอยาดมด่วนเลยค่ะ เราแก่ขนาดนั้นเลยหรอ การที่ร้านค้าเรียกลูกค้าว่าพี่ อาจไม่ใช่คำตอบที่ดีนักเพราะลูกค้าก็มีความหลากหลายช่วงอายุ

คุณ คำสุภาพที่ควรใช้

“คุณ” เป็นสรรพนามที่เหมือนจะทางการเกินไป แต่บอกเลยนะคะว่าเป็นคำที่ลูกค้ารู้สึกได้รับการให้เกียรติ และบอกถึงการใส่ใจลูกค้ามากๆ เพราะไม่ว่าจะเจอลูกค้าอายุเท่าไหร่ คำว่าคุณสามารถแทนได้ทุกช่วงอายุ และไม่เกิดปัญหาอย่างข้อด้านบนเลย

และอย่าคิดว่าต้องเป็นแค่ร้านใหญ่ๆ นะคะ เราเคยเจอร้านก๋วยเตี๋ยวเรียกว่าคุณ รู้สึกประทับใจมาก เป็นการใส่ใจลูกค้าที่น่ารักมาก หรือถ้าแบรนด์ไปออกบู้ทขายสินค้าให้เรียกศัพท์ว่าคุณลูกค้าก็ได้นะคะ ถ้าบวกกับเสียงหวานๆ ของน้องๆ เชียร์ขายแล้ว คำนี้คือทั้งให้เกียรติและน่ารักขี้อ้อนให้ซื้อในเวลาเดียวกัน

 

น้องยังไม่ค่อยแนะนำ

คำนี้ค่อนข้างมีข้อจำกัดอยู่เยอะค่ะ อย่างที่บอกว่าความหลากหลายของช่วงอายุ ทำให้เกิดความคิดที่แตกต่างกัน เมื่อร้านค้าเรียกลูกค้าว่า “น้องจะเอาอะไร” ถ้าเป็นน้องจริงๆ อาจจะรู้สึกโอเค เราหน้าเด็กนะเนี่ย แต่ถ้าเป็นคนที่อายุมากแล้วเจอคำนี้อาจไม่พอใจมากนักเพราะรู้สึกถึงการไม่ให้เกียรติเค้า ดูเป็นเพื่อนเล่นมากเกินไป คำนี้อาจต้องระวังหน่อย

 

“คุณพี่” ไม่สมควรเท่าไหร่

ไม่เคยคิดว่ามีคนเรียกลูกค้าแบบนี้จนโดนมากับตัวนี่ล่ะค่ะ ข้ออันตรายของคำนี้คือให้ความรู้สึกเป็นกันเองกับอีกฝ่ายมาเกินพอดีไปหน่อย จนเหมือนเพื่อนเล่นกันทั้งที่ไม่รู้จักกัน ถ้าใครถือมากๆ อาจไม่พอใจได้เลยนะคะ

ตัวเราเองตอนนั้นไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร แต่แค่เอ๊ะ! ในใจว่ามันไม่ควรใช่คำเรียกกับลูกค้าที่พึ่งเจอครั้งแรกเท่าไหร่ อาจจะได้ถ้าเป็นลูกค้าประจำ แต่ยังไงแล้วพยายามเลี่ยงดีกว่าค่ะ

 

ลุง/ป้า ห้าม!!

ใครเรียกคำนี้ บอกได้เลยว่า โกรธค่ะโกรธ คำนี้คือไม่ได้เลย ไม่ว่าจะร้านค้าหรือลูกค้าคำนี้คือห้ามพูด เพราะคำถามในหัวของคนที่ฟังคือ ฉันแก่ขนาดนี้แล้วหรอ ทำไมโดนเรียกคำนี้ได้ แรงกว่าเรียกว่าพี่ทั้งที่อายุยังน้อยอีกค่ะ ถือเป็นข้อห้ามแบบรู้กันนะคะว่าห้ามใช้ ใช้ปุ๊ปลูกค้าเดินหนีออกจากร้านหรือไม่กลับมาอีกแน่ค่ะ

รู้กันแล้วใช่มั้ยคะว่าคำไหนควรเรียกแทนลูกค้ามากที่สุด ประสบการณ์ในการสื่อสารกับลูกค้าสำคัญมากๆ แบรนด์ไหนลองไปปรับใช้แล้วเวิร์คสามารถพูดคุยกันที่คอมเมนต์ได้เลยนะคะ หรือถ้าใครมีประสบการณ์แบบเจ็บๆ จากคำเรียกมาแชร์กันได้เลยค่ะ