สัมภาษณ์พิเศษ: “หมึกซึม” จากแรงบันดาลใจของนักวาดภาพขาวดำ สู่ยอดแฟน Facebook ครึ่งล้าน

Kittipat M : “หมึกซึม” คือใคร แล้วจุดกำเนิดมาได้อย่างไรครับ?

หมึกซึม : หมึกซึมคือคน ๆ หนึ่งที่เรียนศิลปะแต่กลับมีทักษะด้านศิลป์แย่มากค่ะ (ฮ่าๆ) และด้วยความน้อยใจที่วาดรูปไม่เก่งเท่าเพื่อน ๆ จึงขอแหวกแนวมาวาดการ์ตูนเพื่อระบายอารมณ์ เพราะโดยส่วนตัวชอบภาพการ์ตูนมากกว่าภาพเหมือน  เริ่มแรกก็วาดเล่นๆขำๆ ลงเฟสส่วนตัว (แทนการตั้งสเตตัสธรรมดา เพื่อลดระดับความเพ้อเจ้อลงมานิดนึงค่ะ ฮ่าๆ) แล้ววันหนึ่งก็มีเพื่อนคนหนึ่ง มาเม้นว่าน่าจะตั้งเพจนะ เพราะเขาชอบรูปที่เราวาด แรก ๆ เราก็ไม่มั่นใจค่ะ เพราะรู้สึกว่า ตัวการ์ตูนเราเนี่ยนะ ใครเขาจะมาชอบกัน แต่โดนแรงยุต่อนิดนึงก็ใจง่ายค่ะ (ฮ่าๆ) จริง ๆ ก็คิดว่าตั้งไว้เป็นพอร์ทฯ ออนไลน์ก็ไม่เสียหายอะไร ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นของแฟนเพจหมึกซึมค่ะ

Kittipat M : ทำไมถึงเน้นเรื่องราวของความรักที่ผิดหวัง?

หมึกซึม : ตามชีวิตจริงค่ะ (ฮา) คือว่า โดยส่วนตัว เราจะอินกับเรื่องอะไรพวกนี้ง่ายมากๆ และเราก็พบเจอมันอยู่ทุกวัน ทั้งความรู้สึกของตัวเองและของคนรอบตัว ก็เลยหยิบมาเขียนค่ะ แต่ก็มีเขียนตามกระแสสังคม ตามเทศกาลบ้างเล็กน้อย ถ้าเราพอจะอินกับเรื่องไหนก็จะเขียน แต่ดูไปดูมาก็เป็นเรื่องความรักซะส่วนใหญไปซะแล้วค่ะ

Kittipat M : สำหรับหมึกซึมแล้ว ความรักคืออะไรครับ?

หมึกซึม : ความรัก .. คือสิ่งที่เราไม่สามารถคาดเดาอะไรกับมันได้เลย ต่อให้เป็นกูรู เทพมาจากไหน ก็หน้ามืดกับความรักกันทั้งนั้น ยิ่งความรักที่ผิดหวังนี่ไม่ต้องพูดถึงค่ะ เชื่อว่าคนที่สงบนิ่งแค่ไหนก็เกือบตายเอาได้เหมือนกัน

Kittipat M : วัตถุดิบของความคิดของหมึกซึมได้มาจากไหนครับ?

หมึกซึม : ชีวิตจริงประจำวันค่ะ (เน้นว่าชีวิตจริง) เพราะทุกสิ่งที่เขียนมา ล้วนเกิดขึ้นจริงค่ะ บางวันนั่งร้านกาแฟอยู่ดี ๆ ก็มีคนมายืนทะเลาะกันให้เห็น เดินห้างอยู่ดีๆก็มีคนจู๋จี๋กันให้เห็น เราเห็น เราอิน เราประทับใจ เราก็หยิบมาเขียน

หมึกซึม : 99% เลยค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่าวาดเพื่อระบาย ทำให้ทุกภาพนี่ ประสบการณ์ส่วนตัวล้วน ๆ แต่พอเริ่มมีคนติดตามมากขึ้น มีคนมาเล่ามาปรึกษามากขึ้น ก็เริ่มวาดให้กลาง ๆ ไว้ค่ะ เพราะมันเริ่มสาธารณะมากแล้ว ไม่อยากให้กระทบใครจนเกิดดราม่ามากเกินไปค่ะ

Kittipat M : ชีวิตส่วนตัวเคยอกหักไหมครับ? 

หมึกซึม : มีแน่นอนค่ะ ชีวิตวัยรุ่นอ่ะเนอะ ก็ต้องมีบ้าง แบบใส ๆ ไม่ได้จริงจังอะไร กำลังคิดว่า ถ้าเกิดวันนึงมีความรักที่เป็นรักจริง ๆ ขึ้นมาแล้วผิดหวัง จะอยู่ยังไง

Kittipat M : อุปกรณ์ในการวาดมีอะไรบ้างครับ?

หมึกซึม : แรก ๆ มีแค่ดินสอ ยางลบ ปากกา สมุดค่ะ แต่ช่วงหลังๆที่เริ่มทำหนังสือ เริ่มพัฒนาภาพ ก็ใช้การแต่งสีในคอมฯ โปรแกรมก็พื้น ๆ ค่ะ Photoshop

Kittipat M : Facebook เพจหมึกซึม (http://www.facebook.com/INKSSAD) ตอนนี้มีแฟนราวครึ่งล้าน ซึ่งมีมากกว่าเพจภาพประกอบอื่น ๆ คิดว่าอะไรที่เป็นส่วนที่ทำให้เรามีฐานแฟนได้มากขนาดนี้?

หมึกซึม : ทุกวันนี้เพจอื่น ๆ แทบจะวิ่งนำแล้วค่ะ(ฮา)  คิดว่าที่คนมากมายเข้ามาติดตามน่าจะเป็นเพราะ ภาพที่มีสไตล์ไม่เหมือนใครค่ะ(ง่ายไม่เหมือนใคร 555) หลายคนเข้ามาเพื่อให้เราเป็นแรงบันดาลใจในการวาดภาพ เพราะลายเส้นเราง่ายมาก แต่กลับมีคนติดตามเยอะ และอีกอย่างก็คือ ความจริงใจในการทำผลงานค่ะ ช่วงหลัง ๆ ที่เริ่มเป็นเพจจริงจังแล้ว เราจะคิดคำคม แง่คิดต่างๆด้วยใจเราเองค่ะ จะไม่ก๊อบ ไม่ลอกใคร พอเราเขียนมันออกมาจากใจจากความรู้สึกจริง แปลว่ามันคือความจริง มันก็เลยไปโดนใจใครหลาย ๆ คนมั้งคะ  บางเวลาคนเราอาจจะมีเรื่องบางเรื่องที่รู้สึกติดค้าง คาใจ แต่ก็คิดไม่ออก บางภาพของหมึกซึม ก็อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ไปสะกิดให้เขาคิดออกค่ะ ว่าเขากำลังเป็นอะไร รู้สึกยังไง และควรทำอะไรต่อไป

Kittipat M : ภาพไหนที่ได้ Like มากที่สุด ตั้งแต่เคยวาดมา?

หมึกซึม : ตอบยากมากค่ะ เพราะแรก ๆ ไลค์ก็เป็นหมื่นขึ้นทั้งนั้น จนกระทั่งพี่มาร์คปรับการตลาด Facebook ทำให้คนเห็นโพสต์เราน้อยลงหากไม่จ่ายเงิน ก็เลยคิดว่าคงเอามาวัดไม่ได้แล้วค่ะว่าภาพไหนไลค์เยอะที่สุด เพราะเราไม่รู้ว่า ที่ไลค์เยอะสุดเพราะภาพอื่นคนเข้าไม่เห็นหรือเปล่า

Kittipat M : ภาพไหนคือภาพที่เราประทับใจมากที่สุด? เพราะอะไรครับ?

หมึกซึม : โหยยย ตอบยากอีกแล้วค่ะ เอาเป็นว่า ประทับใจอัลบั้มเรื่องสั้นทุกเรื่องเลยดีกว่าค่ะ เพราะนั่นคือสิ่งที่เราใช้ความสามารถ ความพยายาม และความรู้สึกลึกๆมาเขียนจริงๆ ภาพอื่นๆอาจจะมีบ้างที่เขียนแบบไร้อารมณ์ (บางทีเราก็ไม่ได้อินทุกวันหรอกเนอะ บางภาพก็วาดแบบเป็นความจริงที่เราไม่เจอไม่เห็นกับตัว พอวาดไปก็ไม่ค่อยสื่อเท่าไหร่ แต่ก็ไม่อยากให้เพจนิ่ง)

หมึกซึม : บ่อยค่ะ ฮ่าๆๆๆ ยิ่งแรก ๆ ยิ่งบ่อยเลย หลัง ๆ คนเล่าเยอะมาก อ่านไม่ทัน ก็แล้วแต่ใครจะโชคดีเรามาอ่านเจอแล้วตอบและเอามาเขียนจริง (ต้องขออภัยแฟนเพจทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ตอบไม่ทันจริงๆ)  แฟน ๆ นี่หมึกรวมเพื่อน ๆ และคนใกล้ตัวไปด้วยนะคะ และส่วนใหญก็มาจากเพื่อน ๆ นั่นแหละค่ะ เรื่องราวต่าง ๆ ที่เขียน

Kittipat M : พอวาดไปนาน ๆ ลายเส้นเรามีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างไหม?

หมึกซึม : มาก ๆ ค่ะ ย้อนไปดูภาพแรกแล้วขำ แต่ก็รู้สึกดีที่นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ดี เข้าใจเลยว่า ทำไมคนเก่ง ๆ ชอบบอกเราว่า อยากวาดเก่ง ๆ ก็ต้องวาดบ่อย ๆ เราวาดลงเพจบ่อย ๆ ก็เหมือนฝึกฝนไปโดยอัตโนมัติ มันก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งช่วงออกบูธวาดสดบ่อย ๆ ยิ่งพัฒนาเร็วมากค่ะ

Kittipat M : ถ้าจะต้องให้คำแนะนำกับคนรุ่นใหม่ที่อยากวาดภาพประกอบ อยากแนะนำน้องๆรุ่นใหม่เหล่านี้อย่างไรบ้างครับ?

หมึกซึม : อยากบอกว่า อันดับแรก อย่าดูถูกตัวเองค่ะ ถ่อมตัวได้ ถ่อมตัวเพื่อไม่ให้ตัวเองเหลิง แต่อย่าดูถูกตัวเองซะจนต้องทิ้งความฝันเพียงแค่คิดว่าสู้ใครเขาไม่ได้ ดูคนเก่ง ๆ เอาไว้ค่ะ ดูไว้เป็นแรงบันดาลใจ ไม่ใช่ดูแล้วยิ่งดูถูกตัวเอง อย่ากลัวการถูกวิจารณ์ เพราะนั่นคือสิ่งที่จะผลักดันเราให้ดีขึ้น แม้บางครั้งอาจจะรู้สึกเจ็บปวดบ้าง แต่ทนเถอะค่ะ แล้วจะดีเอง อย่ากลัวที่จะไขว่คว้าโอกาส เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้จับมัน ไม่คว้าไว้วันนี้ พรุ่งนี้อาจไม่เจออีก  

และเมื่อวันไหนประสบความสำเร็จ ได้รับการยกย่องเชิดชูดจากคนหมู่มาก “อย่าลืมตัว” อย่าลืมว่าเราเป้นใคร เริ่มต้นยังไง อย่าดูถูกคนที่ความสามารถน้อยกว่า อย่าเลือกปฎิบัติ  คนเก่งคนประสบความสำเร็จ ที่เข้ากับทุกคนได้และให้เกียรติผู้อื่น คือคนที่ประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบค่ะ  พูดเหมือนตัวเองประสบความสำเร็จแล้ว ฮ่าๆๆๆ